رگ به رگ شدن عضله و پارگی تاندون از متداول ترین آسیب هایی است که همواره یک ورزشکار را تهدید می کند. مجموعه سئوال و جواب های زیر می تواند اطلاعات مفیدی را در این زمینه برای شما در برداشته باشد.
رگ به رگ شدن چیست ؟
جراحاتی که در ناحیه رباط (بافت هایی که دو استخوان را در ناحیه مفاصل کنار یکدیگر نگهداری می کند) رخ می دهد و معمولآ منجر به کشش یا پارگی رباط می شود، رگ به رگ شدن نامیده می شود.
چه چیزی باعث رگ به رگ شدن می شود؟
عوامل زیادی باعث این نوع از جراحت می شود. افتادن یا پرت شدن، پیچ خوردن مفاصل، ضربه خوردن و ... هر عاملی که باعث شود یک مفصل از حالت عادی خود خارج شود.
این نوع از جراحات اغلب در ناحیه بازو، پا و زانو برای ورزشکاران بوجود می آید.
متداول ترین نوع رگ به رگ شدن کدام است؟
اغلب اوقات این مشکل در قوزک پای ورزشکاران بوجود می آید. همچنین برای ورزشکارانی که حرکات پرشی دارند و روی دست فرود می آیند، ممکن است برای مچ دست نیز چنین مشکلی به وقوع پیوندد. ورزشکاران ورزش هایی مانند اسکی یا والیبال و ... نیز معمولآ به این مشکل در ناحیه شست دست دچار می شوند.
علائم ابتلا به این جراحت چیست؟
- درد
- ورم
- کبودی
- عدم امکان استفاده از مفصل صدمه دیده
شدت هر یک از این علائم به عمق جراحت بستگی دارد که می تواند از ملایم تا سخت باشد.
در موارد آسیب دیدگی پیشرفته لازم است که شخص برای درمان و ورزش، به پزشک فیزیوتراپ مراجعه کند.
باید دقت کرد که هرگز قبل از بهبودی کامل، ورزش را آغاز نکنیم، چرا که ممکن است وضعیت بدتری برای ناحیه آسیب دیده بوجود بیاوریم.
در رفتگی چیست؟
جراحتی است که در ناحیه عضله یا تاندون (بافتی که عضله را به استخوان متصل می کند ) رخ می دهد. در این حالت عضله یا تاندون کشیده یا پاره می شود.
چه چیزی باعث در رفتگی می شود؟
این جراحت معمولآ بر اثر پیچش یا کشش در عضله یا تاندون رخ می دهد. در رفتگی ممکن است یک باره یا به تدریج طی چند روز یا یک هفته رخ دهد. معمولآ در حالتی که کشش زیاد به عضله وارد می شود یا جسم سنگینی را به روش غلطی بلند می کنیم، به سرعت در عضلات یا تاندون ها در رفتگی رخ می دهد.
در حالت تدریجی ممکن است شما یک حرکت یا رفتار غلط را با عضله ی خود، در طول زمان ادامه دهید که در نهایت منجر به در رفتگی می شود.
در رفتگی معمولآ در کدام نواحی بیشتر رخ می دهد؟
در رفتگی های معمول عبارتند از: در رفتگی در عضلات ناحیه ران و پشت ران. ورزش هایی مانند: فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی خطر بروز در رفتگی در ناحیه پشت و ساق پا را بسیار دارند.
ورزش هایی که در آنها دست بسیار استفاده می شود مانند: ژیمناستیک، والیبال، تنیس، گلف و ... اغلب خطر بروز این جراحت در ناحیه آرنج و بازو را برای ورزشکار دارند.
علائم این جراحت چگونه است؟
- درد
- تشنج و اسپاسم در ناحیه عضله
- ضعف عضله
- تورم
- انقباض عضله
- مشکل به هنگام استفاده از عضله
لازم به ذکر است که اگر عضله یا تاندون به طور کامل پاره شده باشد، بهبود آن بسیار سخت و توأم با درد خواهد بود.
اقدامات اولیه برای مداوای رگ به رگ شدن یا در رفتگی چیست؟
اقدامات اولیه برای هر دو جراحت تقریبا یکسان است و پزشکان عموما توصیه های زیر را برای معالجه در چند مرحله اول بیان می کنند:
- ناحیه جراحت دیده باید استراحت کند. اگر این ناحیه مفاصل زانو یا آرنج باشد، ممکن است مجبور باشید از سازه های گچی یا چوبی و ... برای ثابت نگاه داشتن آنها استفاده کنید.
- حدود 4 تا 8 بار در روز باید روی ناحیه آسیب دیده به مدت بیست دقیقه یخ قرار دهید.
- ناحیه جراحت دیده را باید با باند فشرده نگه داشت.
- هنگام خواب و استراحت، زانو، آرنج، بازو یا مچ آسیب دیده را روی یک بالش قرار دهید.
- برای تسکین درد از مسکن هایی مانند آسپرین یا بروفن استفاده کنید.
پس از چند روزی که درد ناحیه آسیب دیده کمتر شد، معمولا با تمرینات ورزشی سبک مرحله بازگرداندن عضله به حالت قبل شروع می شود. این تمرینات برای جلوگیری از سفت شدن ماهیچه ها و جلوگیری از ضعف عمومی آنها لازم است.
در موارد آسیب دیدگی پیشرفته لازم است که شخص برای درمان و ورزش، به پزشک فیزیوتراپ مراجعه کند.
باید دقت کرد که هرگز قبل از بهبودی کامل، ورزش را آغاز نکنیم، چرا که ممکن است وضعیت بدتری برای ناحیه آسیب دیده بوجود بیاوریم.
اقدامات اولیه درمانی در آسیب های ورزشی شامل مراحل زیر است :
1- محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر، مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی
2- استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.
3- استفاده از یخ که سبب کاهش درد، تورم و التهاب می شود.
4- اعمال فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود، سبب محدود شدن تورم خواهد شد.
5- بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب که سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود.
6- عمل های محافظتی که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده می شود، مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.
استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟
روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی به کار می روند.
آشنایی با آنها برای ورزشکار، مربی، پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.
چه میزان استراحت کافی است؟ استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟
طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است. مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد، مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود. وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد، استراحت نسبی توصیه می شود. هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند، هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.
فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیب ها چیست؟ آیا گرما هم موثر واقع می شود؟
یخ سبب کاهش خونریزی، تورم، التهاب، نیازهای متابولیک ناحیه مجروح، درد و نیز اسپاسم عضلانی می شود. اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی، سبب افزایش موارد نام برده هم خواهد شد.
گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود، یعنی عضو را 1 تا 2 دقیقه گرم کنند و بعد از یخ استفاده کنند.
بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است. هر چه آسیب حادتر باشد،از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.
روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روش های دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟
از نحوه تهیه یخ شروع می کنیم: در یک لیوان یک بار مصرف آب ریخته و می گذاریم یخ ببندد. سپس لیوان را از وسط بریده و باقیمانده قالب یخ را برای مدت 60 تا 90 ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه می داریم تا در ناحیه مربوطه و تا 5/1 سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد. حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده، به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ می دهیم. این ماساژ در آسیب های با وسعت متوسط ،7 دقیقه و در نواحی بزرگ تا 10 دقیقه طول خواهد کشید.
غوطه ور کردن عضو در آب یخ هم موثر است، اما تحمل آن برای مصدوم سخت است. به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح قلب نگه داشت. به عنوان قانونی کلی، در طی یک ساعت می توان 20 تا30 دقیقه(حداکثر)از یخ استفاده کرد و حداقل 30 دقیقه نیز عضو را به حال خود گذاشت. مسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد، باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.
خصوصیت باندهای فشاری چیست؟
این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند، به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند. فشار الاستیکی که اعمال میشود سبب کاهش تورم خواهد شد. البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند. در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه، کشش باند کافی خواهد بود. باندهای الاستیک برای آسیب های حاد اندام تحتانی مناسب نیستند، چون قابلیت حفاظت اندکی ایجاد می کنند.
اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد چیست؟
در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود.هرگونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد. در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.
در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت می شود. در صورت نیاز می توان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود. اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است. نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت، تعداد و ریتم لمس خواهد شد. در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال، باید عملیات احیاء قلبی عروقی آغاز گردد. یا همان مرحله ارزیابی مختصر عصبی که سطح هوشیاری، اندازه و واکنش مردمک ها به نور،حرکات چشم و پاسخ های حرکتی مصدوم را شامل می شود.به معنی مشاهده اندام ها و سایر قسمت های بدن است تا از وجود هرگونه خونریزی،شکستگی یا خون مردگی آگاه شویم.
علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟
عدم آمادگی بدنی، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی، استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.
چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟
ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران، داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می تواند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهد.
زندگی مدرن و ماشینی امروزی تحرک لازم را از انسان ها گرفته است. اکثر ما بیش از نصف روز را پشت میزهای کار خود می نشینیم و بدون اینکه تحرکی به بدنمان بدهیم، کار می کنیم.
این عمل در دراز مدت باعث وارد آمدن ضررهایی به بدن ما خواهد شد که سلامتی ما را به خطر می اندازد. گرفتاری های دنیای امروزی آنقدر زیاد و پیچیده هستند که معمولاً وقت کافی را جهت انجام حرکات ساده ورزشی در اختیار ما قرار نمی دهند.
در این مقاله ما به شما حرکات ورزشیای را آموزش می دهیم تا شما برروی صندلی خود و در پشت میز کار خود، بدون اختصاص وقت زیاد بتوانید با انجام آنها از به خطر افتادن سلامتی خود جلوگیری کنید. این حرکات از درد پشت و کمر و خستگی پاها جلوگیری می کنند. برای بهتر متوجه شدن این تمرینات به تصاویر دقت کنید:
حرکت اول
- بر روی صندلی خود بشینید.
- پاها را روی زمین به حالت راحت و شل قرار دهید.
- دست راست خود را تا کرده و کف دست را پشت گردن قرار دهید.
- دست چپ خود را به سمت پای چپ بکشید.
- سپس دست چپتان را تا نزدیکی کف پای خود به سمت زمین بکشید.
- سعی کنید تا احساس کشیدگی در بدنتان (از کمر تا گردن) حس شود.
- سپس دست ها را عوض کنید.
- برای هر دست می توانید 10 تا 50 بار حرکت را تکرار کنید.
- توجه کنید که خود را فقط به سمت کناره ها بکشید نه به عقب یا جلو.
حرکت دوم
- به پشت صندلی تان بروید.
- دست هایتان را روی تکیه گاه صندلی قرار دهید.
- همانطور که صندلی را گرفته اید، بر روی زانوهایتان بشینید.
- سعی کنید تا کشیدگی را روی زانوها و کمر خود احساس کنید.
- سپس به حالت اول برگردید و حرکت را تکرار کنید.
- هنگام اجرای حرکات منظم نفس بکشید و بعد از انجام چند حرکت، استراحت کنید.
حرکت سوم
- روی صندلی خود به صورت قائم (90 درجه) بنشینید.
- پاها را به حالت راحت و شل روی زمین قرار دهید.
- دست هایتان را روی زانوها قرار دهید.
- در همین حالت آرام بلند شوید.
- سعی کنید با تکیه بر روی زانوها، بدنتان را به جلو ببرید.
- توجه کنید که دست هایتان برروی زانوها باقی بماند.
- احساس کشش می بایست در پشت، کمر و پاها احساس شود.
- در ضمن دقت کنید که کمر خم نشود.
کاری از : شهریار فکری
تعداد زیادی از پزشکان مشوق هر نوع پیادهروی هستند. پیادهروی بروز بیماریهای قلبی را کاهش می دهد و راه مطمئنی برای حفظ تناسب اندام و در نتیجه سلامت بیشتر است. دیگر اینکه پیادهروی کاری است آسان که می توانید به راحتی برای آن برنامهریزی کنید.
در اینجا به چند نکته که شما را در مسیر پیادهروی صحیح قرار می دهد، اشاره می کنیم:
1) از یک جفت کفش راحت و کاملا اندازه شروع می کنیم. می توانید از یک فروشگاه مطمئن کفش ورزشی مناسب تهیه کنید. توجه کنید که کفش، کف طبی متناسب با گودی کف پا و کنارههایی محکم داشته باشد. از آنجایی که اغلب، یک پا کمی بزرگ تر از پای دیگر است، کفش خود را متناسب با اندازه پای بزرگ تر خود انتخاب کنید.
2) جورابهایی را انتخاب کنید که بیشتر می پسندید. ممکن است شما جوراب هایی با بافت متراکم و ضخیم انتخاب کنید که چسبان هستند و از میزان اصطکاک پا و کفش کم می کنند و یا نوع نازک که جاذب رطوبت هستند و یا نوع نخی را ترجیح دهید.
3) لباسهای آزاد و راحت بپوشید و اگر هوا سرد است، به جای یک پوشش ضخیم، از چند پوشش نازک و سبک استفاده کنید تا بتوانید پس از گرم شدن از تعداد آنها کم کنید.
1) با یک میزان متناسب و نسبتا کوتاه، پیاده روی را شروع کنید، برای مثال 15 تا 20 دقیقه با سرعت متوسط راه بروید.
2) پیادهروی شما باید شامل سه بخش باشد: گرم کردن، طی کردن مسافت مورد نظر و خنک کردن بدن.
3) برای گرم شدن، پنج دقیقه اول را با سرعت کم، در حدود نصف سرعت عادی خودتان راه بروید. سپس مکث کنید و مقداری حرکات کششی انجام دهید. تمرکز حرکاتتان روی مچ پا، رانها و پشت ساق پا باشد. این کار موجب نرمی و انعطافپذیری ماهیچههایتان می شود. اما توجه کنید که این کار تنها در صورتی مفید است که بدنتان را گرم کرده باشید. کششها باید آرام و با مکث باشد و فشار بیش از حد بر ماهیچهها وارد نکند.
4) پس از حرکات کششی، با سرعت عادی شروع به راه رفتن کنید. سرعت و مسافت پیادهروی باید متناسب با سن و شرایط عمومی بدنتان باشد. هرگز از حد تعادل خارج نشوید. زمانی که قادر باشید بدون تنگی نفس هنگام راه رفتن گفتگو کنید، یعنی سرعت مناسبی دارید.
5) شانههای خود را عقب نگه دارید و عضلات خود را آزاد کنید. بگذارید دستهایتان آزادانه در کنارتان تاب بخورند.
6) قدمهای خود را به صورت پاشنه – پنجه بردارید. کف پا را بر زمین نکوبید.
7) گامهای منظم بردارید تا سرعتتان یکنواخت باشد.
8) در پنج دقیقه آخر پیادهروی، به تدریج گامهایتان را کوتاه و سرعتتان را کم کنید تا به سرعت اولیه زمان گرم کردن برسید. پیادهروی خود را با انجام تعدادی حرکت کششی تمام کنید. این کار ماهیچهها را از انقباض خارج کرده و ضربان قلب را به حالت طبیعی برمی گرداند.
1) به تدریج به زمان پیادهروی خود اضافه کنید. برای مثال، در طول یک هفته، پنج دقیقه به زمان آن بیفزایید.
2) هنگامی که زمان پیادهروی شما به 30 دقیقه یا بیشتر رسید، سعی کنید مسافت حرکت خود را در همین چارچوب زمانی افزایش دهید.
3) برای به دست آوردن بهترین نتیجه، حداقل چهار مرتبه در هفته و هر بار به مدت 20 دقیقه یا بیشتر پیادهروی کنید.
4) حرکات کششی را هرگز حذف نکنید.
5) از هر فرصتی برای بیشتر راه رفتن استفاده کنید، حتی اگر در این حد باشد که در مدت پخش تبلیغات از تلویزیون از جای خود بلند شوید و کاری انجام دهید (یادتان باشد که این کار رفتن به سراغ یخچال نباشد!)
1) بیثباتی یکی از دلایل اصلی بروز صدمات بدنی در ورزش است. کلید موفقیت، در افزایش تدریجی شدت و مقدار (زمان و مسافت) است. ممکن است در جلسه اول پیادهروی در ماهیچههای خود احساس کوفتگی کنید، که طبیعی است و در عرض 24 تا 48 ساعت برطرف می شود.
2) مراقب باشید که زودتر از موعد مناسب، زمان، سرعت و مسافت پیادهروی خود را افزایش ندهید.
3) اگر برای مدت چند هفته به دلیلی موفق به پیادهروی نشدید، انتظار نداشته باشید که بتوانید با همان سرعت و قدرت گذشته ادامه دهید، چون مدتی زمان برای بازگشت به حالت قبلی لازم است.
4) در صورتی که پاشنه کفشهایتان ساییده شده است، به خصوص اگر این ساییدگی نامنظم است، باید به فکر تهیه کفش جدید باشید.
همه میدانند که برای خلاصی از چربی اضافه (در هر ناحیه از بدن که باشد) باید فعالیت چربیسوز بیشتری انجام شود.
آب کردن چربی اضافی زیر چانه یا همان غبغب خودمان هم در این مورد استثنا نیست. البته داشتن غبغب برای افرادی که چاق هستند یا اضافه وزن دارند، امری طبیعی است، اما گاهی این اتفاق میافتد که فرد با وجود طبیعی بودن وزن بدنش، با معضل غبغب دست به گریبان می شود و البته نباید فراموش کنید که وجود غبغب، تاثیر زیادی بر چهره فرد دارد و اصولا باعث می شود سن افراد، بیشتر به نظر برسد.
جراحی پلاستیک یکی از راههای از بین بردن سریع غبغب است، اما یک راه درمانی مفید بدون درد و خون ریزی نیز برای از بین بردن این مشکل زیر چانهای وجود دارد؛ ورزش دادن عضله این ناحیه که صد البته بهتر از عمل جراحی است!
برای کشیدن عضله این ناحیه، چندین ورزش راحت وجود دارد که به تعدادی از آنها در این قسمت میپردازیم:
1- کف دستها را برای 10 ثانیه به پیشانیتان فشار دهید. این فشار را در جهت عکس گردن و سر وارد کنید. باید حس کنید که گردن و چانهتان سفت شدهاند. این حرکت را، البته این بار با قرار دادن دست در پشت سر، تکرار کنید.
همین حرکت را در دو طرف سر نیز تکرار کنید. در این حالت، دست خود را به شکل پیاله کرده و آن را روی گوش خود قرار دهید و ورزش مذکور را انجام بدهید.
2- در ورزش دیگری که برای رفع این مشکل پیشنهاد میکنیم، باید به این ترتیب عمل کنید: چانهتان را بالا بگیرید و دهان خود را باز و بسته کنید؛ انگار که آدامس میجوید. در این ورزش، باید حس کنید که عضلات آرواره تا گردن شما سخت شدهاند.
3- دهان خود را باز کنید، خیلی آهسته سر خود را به عقب خم کنید و در همین حال بمانید. حالا لب پایین را تا روی لب بالای خود حرکت دهید و این حرکت را چند بار انجام دهید.
4- همانطور که سرتان در حالت طبیعی قرار دارد(بدون خم کردن آن به هر جهتی)، سعی کنید لب پایین خود را به بینیتان بزنید! البته این اتفاق تقریبا غیر ممکن است، اما تلاش برای انجام چنین کاری، برای هدف شما مفید خواهد بود.
4- بیرون آوردن زبان از دهان، آن هم به طور مداوم و پشت سر هم، عضلات دهان و صورت را تقویت میکند و در از بین بردن غبغب نیز مؤثر خواهد بود.
توصیه میکنیم این ورزشها را روزی 2 بار انجام دهید.
چند دقیقهای است که از یک روز کاری سخت و طاقتفرسا به منزل رسیدهاید و آنقدر در عضلات خود احساس خستگی میکنید که تا به حال آن را تجربه نکرده بودید.
البته این روزها دیگر این احساس به یک روز و دو روز خلاصه نمیشود و شاید در طول هفته این خستگی مفرط از کار روزانه همراه شما باشد.
نگران این موضوع نباشید. ما به شما چند حرکت ساده را آموزش میدهیم تا در مدت کوتاهی، خستگی کار روزانه را از تن به در ببرید.
یکی از نکات جالب در این تمرین ورزشی، نیاز نداشتن نسبت به گرم کردن بدن است. شما میتوانید در هر حالتی تمرین را شروع کنید. مطابق شکل یک، ابتدا دراز بکشید. پاها را تا آنجا که در شکل نشان داده شده بالا بیاورید. سعی کنید در جلسات ابتدایی خیلی به خودتان فشار نیاورید. این حرکت را 15 مرتبه و در یک ست (مرحله) اجرا کنید.
مطابق شکل دوم قرار بگیرید و سعی کنیدخود را به عقب بکشید، تا جایی که به عضلات کمر فشار زیادی وارد نشود. این حرکت به میزان بسیار زیادی، خستگی عضلات کمر را برطرف میکند. 10 مرتبه و در یک ست این حرکت را انجام دهید.
مطابق شکل قرار بگیرید. سپس تا جاییکه قدرت دارید، بدن خود را مطابق شکل بالا بیاورید. انجام این حرکت کمی مشکل است، لذا خود را در جلسات ابتدایی خسته نکنید. این حرکت را 10 مرتبه و در یک ست اجرا کنید.
حرکت بسیار منحصر به فردی در برطرف کردن خستگی روزانه عضلات به خصوص عضلات کمر است. مطابق شکل به روی شکم دراز بکشید و حرکت را اجرا کنید. تا حد امکان آن را 15 مرتبه و در 3 ست انجام دهید.
پیادهروی ورزش بسیار خوبی برای تعداد زیادی از افراد است. اگر شما نیز پیادهروی میکنید و قصد دارید حین پیادهروی کالری بیشتری بسوزانید و قصد دارید با این کار وزنتان را کنترل کنید، باید کمی بیشتر فعالیت کنید تا میزان کاهش وزن را به حداکثر برسانید.
در اینجا راههایی برای اینکه بتوانید حین راه رفتن کالری بیشتری بسوزانید، توصیه شده است.
پیادهرویای که تمام مدت با گامهای یکنواخت انجام شود، کالری کمتری مصرف میکند. به جای اینکه در پیادهروی، سرعت ثابت و یکنواختی داشته باشید، سه دقیقه آهسته راه بروید و سپس به مدت سه دقیقه سرعت خود را افزایش دهید و دوباره آهسته راه بروید. سرعت شما در گام تند باید به حدی باشد که نتوانید به راحتی صحبت کنید. در این سه دقیقه روی حرکات خود تمرکز بیشتری داشته باشید.
میتوانید این دورههای سه دقیقهای را تا پنج مرتبه تکرار کنید تا کل زمان پیادهروی شما 30 دقیقه شود. این کار باعث میشود که کالری بیشتری بسوزانید. به علاوه میزان تحملپذیری و استقامت خود را نیز افزایش می دهید.
پیادهروی روی شن، در مقایسه با پیادهروی روی سطح خیابان و سنگفرش، کالری بیشتری مصرف میکند. راه رفتن روی شنها نسبت به سطوح صاف دیگر، 50 درصد کالری بیشتری میسوزاند. اگر به ساحل دریا دسترسی ندارید، راه رفتن روی خاکهای نرم را امتحان کنید.
پیادهروی روی هر سطح نرمیکه پای شما کمی در آن فرو رود، نسبت به سطوح صاف کالری بیشتری مصرف میکند.
هنگامیکه راه میروید، غیر از پاها، از سایر اعضای بدن نیز تا آنجا که میتوانید استفاده کنید. شانهها، قفسهسینه، بازوها و دستها را متناسب با حرکت بدن حرکت دهید.
هرچه بیشتر حرکت کنید، کالری بیشتری میسوزانید. اگر حرکات بدن را جزیی از پیادهروی معمول خود کنید، با این کار کالری بیشتری مصرف خواهید کرد.
مطالعات نشان میدهد افرادی که هنگام ورزش کردن به موسیقیهای ورزشی گوش میکنند، سختتر و طولانیتر از افرادی که بدون موسیقی ورزش میکنند، به فعالیت میپردازند.
اگر بیرون از خانه پیادهروی میکنید، مسیر خود را طوری انتخاب کنید که شامل سطوح شیبدار و تپههای کوچک باشد. بالا رفتن از شیبها باعث میشود که ضربان قلب شما افزایش پیدا کند و چربی بیشتری بسوزانید. سعی کنید با همان سرعت و گامهایی که در سطح صاف پیادهروی میکردید، از شیبها بالا بروید.
با افزودن مقداری شیب به پیادهروی خود، علاوه بر مصرف کالری بیشتر، استقامت شما نیز افزایش خواهد یافت و عضلات شما قوی خواهد شد.
میتوانید یک لباس سنگین بپوشید تا هنگام راه رفتن کالری بیشتری مصرف شود. اگر نمیخواهید چنین کاری انجام دهید، میتوانید از یک کیف یا کولهپشتی که حاوی چند کتاب باشد، بر دوش خود استفاده کنید و آن را در هنگام پیادهروی حمل کنید.
از حمل وزنه یا چیزهایی که با دست حمل می شوند، خودداری کنید، زیرا خطر آسیبدیدن شما افزایش مییابد.
درباره اینکه هدف شما از ورزش کردن لاغر شدن باشد، یا به طور ایدهآل تناسب اندام پیدا کنید و سلامت خود را بهبود ببخشید، عقاید درست و غلطی وجود دارد.
در این قسمت بر اساس نتایج به دست آمده، حقایق را از خیالات جدا ساختهایم.
اشتباه اول: ورزش، مرا از شکم بزرگم خلاص میکند.
واقعیت: هر کسی به گونهای اضافه وزن پیدا میکند، اما چاقی شکمی مشکل رایج آقایان است. حتی اگر ورزش کنید و دراز و نشست انجام دهید، شما برای از دست دادن چربی اطراف شکمتان به اندازه ی کافی نمیسوزانید و نمیتوانید ماهیچههایی را که رشد کردهاند، ببینید. برای قامت صافتر و عضلات شکمیخوشایندتر، نیاز دارید که کالری کمتری مصرف کنید و بیشتر ورزش کنید. در حالی که ترکیبی از ورزشهای قلبی و استقامتی انجام میدهید، رژیم کمچربی و کم کربوهیدرات داشته باشید، اما به خاطر داشته باشید که هنوز به برخی ورزشهای شکمی نیاز دارید.
اشتباه دوم: سریعترین راه برای ساخت ماهیچهها، تمرین بیشتر با وزنههای سبکتر است.
واقعیت: اگر دنبال این هستید که سریعا عضلانی شوید، از قوانین زیر تبعیت کنید:
وزنههای سنگینتر با تکرار کمتر، ماهیچههای شما را سریعتر عضلانی میکند. اگر فقط دنبال خوشهیکلی هستید، تکرار بیشتر با وزنه سبکتر نیز همان اثر را دارد که باعث بهبود قدرت ماهیچههایتان میشود. (وزنه سنگین وزنهای است که تنها برای هشت تکرار یا کمتر میتوانید استفاده کنید. وزنه سبک را میتوانید برای 12 تا 20 تکرار استفاده کنید).
بهترین برنامه ی بدنسازی شامل ترکیبی از بالا بردن قدرت و استقامت بدن است. دلیل دیگر انجام هر دو تمرین این است که اگر همیشه از یک وزنه (سنگین یا سبک) با یک تکرار ثابت استفاده کنید، بدن شما عادت میکند و در نتیجه پیشرفت، کم و یا حتی متوقف میشود.
اشتباه سوم: مردم عادی به کلاس یوگا نمیروند.
واقعیت: کسالت یکی از اصلیترین دلایل ترک ورزش است و هنوز اغلب مردم در مقابل رفتن به کلاس ورزشی مقاومت میکنند. علیرغم این واقعیت که کلاس ورزشی بهترین روشهای فعال و تنومند بودن هستند و امتیازات آنها تنها روانی نیست. وقتی یک ورزش را همیشه انجام دهید، ماهیچههایتان تناسب مییابند و شما به اوج میرسید. تغییر وزنههایی که بلند میکنید، ماهیچههایتان را تغییر میدهد و آنها را قویتر میسازد.
روابط اجتماعی نیز بسیاری از مردم را از ترک ورزش باز میدارد. کسانی که فکر میکنند یوگا تنها برای خانمهای لاغر و کشیده است، دوباره فکر کنند. حتی یک جلسه در هفته، یوگا، کمک میکند تا بدنی انعطافپذیر داشته باشید، استرس را کاهش دهید و از صدمات و آسیبها پیشگیری کنید. (آیا نیاز به دلیل دارید؟ بسیاری از ورزشکاران آن را انجام دادهاند).
اشتباه چهارم: سخت فعالیت کردن در پایان هفته، تناسب اندام را حفظ خواهد کرد.
واقعیت: فعال بودن در آخر هفته برای کسانی که در طول هفته مشغول کار هستند، شاید برنامه خوبی به نظر برسد، اما این فکر که بدنتان را فقط برای چند ساعت وادار به تحرک و ورزش کنید تا یک هفته کم فعالیتی را جبران نماید، اشتباه است. این کار باعث آسیب رساندن به بدن نیز خواهد شد.
اینکه آخر هفته بسکتبالبازی کنید، یا مسافتی طولانی را بدوید و یا بیش از حد ورزش کنید تا جبران استراحت در طول هفته را کرده باشید، هم غیرموثر و هم خطرناک است.
شما نمیتوانید ماهیچهها، قلب یا ششهایتان را به طور موثر تمرین دهید و درد حاصل ممکن است باعث شود نتوانید روزها از رختخواب برخیزید.
کلید رسیدن به تناسب اندام واقعی، تمرین منظم و مرتب است، حتی اگر این تمرین به اندازه ی 30 دقیقه فعالیت در بیشتر روزهای هفته باشد.
منبع: Sport Medicine
ترجمه: مهبد شیرازی
هر سال حدود 4 درصد از ورزشکاران به دلیل یک آسیب ورزشی به مراکز درمانی مراجعه میکنند. این موضوع بسیار طبیعی است، زیرا هر نوع فعالیت بدنی، حتی پیادهروی نیز اگر درست انجام نشود، در طولانیمدت به ماهیچهها و مفاصل آسیب میرساند. از سوی دیگر احتمال بروز آسیب در ماهیچه ها و تاندونها و حتی در موارد نادر، شکستگی استخوان نیز در ورزشکاران بیش از مردم عادی است. پس، چه بهتر که هنگام ورزش، احتیاطهای لازم را به عمل آورید تا احتمال بروز آسیبهای جسمی به حداقل برسد.
ساختار بدن هر انسانی متفاوت از دیگری است و در برخی ساختارها، نقاط ضعیفی وجود دارد که میتواند احتمال آسیبهای ورزشی را افزایش دهد؛ به عنوان مثال آسیبدیدگی اعضای پایینی میتواند به دلیل داشتن کف پای صاف ، بلندی یا کوتاهی قد در مقایسه با قد طبیعی و زانوهای پرانتزی باشد، اما دلیل اصلی این آسیبها، بد آماده کردن بدن خود برای ورزش است.
برای انجام تمامی فعالیتهای ورزشی ابتدا باید بدن خود را گرم کنید تا ماهیچهها نرم شوند. حرکات کششی، عملکرد ماهیچهها را بهبود میبخشد و بهترین حرکت برای پایان ورزش و آرام کردن بدن است.
وقتی ورزش را آغاز میکنید، نباید اعتماد بیش از حد به خود داشته باشید و با حرکات سنگین شروع کنید. لازم نیست همان ابتدا رکوردها را بشکنید. ورزش باید به تدریج و با بالا رفتن استقامت بدنی سنگین شود. وقتی روزهاید، ورزش نکنید.
در طول ورزش باید مرتبا آب بنوشید. آبرسانی به بدن، به جریان خون درون فیبرهای ماهیچهای کمک میکند.
نکته مهمتر اینکه همیشه از وسایل و تجهیزات مناسب بهره ببرید، مثلا کفش مناسب ورزشی بپوشید و قبل از آغاز هر ورزشی به دوره آموزشی آن بروید تا حرکات صحیح به شما آموزش داده شود. فکر نکنید ذاتا تنیسباز یا فوتبالیست به دنیا آمدهاید.
در اینجا قصد داریم شما را با برخی آسیبهای عضلانی ناشی از ورزش آشنا کنیم.
کوفتگی
کوفتگی در پی انجام حرکات ماهیچهای طولانی و شدید روی ماهیچهای که به خوبی آماده نشده، یا آبرسانی به آن کم بوده پیش میآید.
کوفتگی ماهیچه پس از ترشح بیش از حد اسیدلاکتیک در آن است. معمولا درد ناشی از کوفتگی پس از اتمام ورزش حس میشود و به شکلی نوعی هشدار است.
چند روز استراحت، یک حمام گرم، ماساژ و حرکات کششی آرام سبب رفع کوفتگی خواهد شد.
گرفتگی عضلات
گرفتگی عضلات گاهی در حین ورزش یا پس از آن عارض میشود. دلیل این آسیب نیز آماده نبودن و گرم نشدن کافی ماهیچه قبل از آغاز ورزش یا استفاده ی بیش از حد از آن است.
گرفتگی عضلات در اکثر موارد نشانه خستگی مفرط است.
گرم کردن ماهیچه و استراحت چند روزه، ماساژ و انجام حرکات کششی پس از ساکت شدن درد میتواند از جمله درمانهای اساسی باشد.
کبودی
کبودی پس از شوک مستقیم بر ماهیچه منقبض شده به وجود میآید. درد و ورم از جمله عوارض کبودی است. در حقیقت پارگی رگهای خونی سبب پخش مقداری خون در زیر پوست میشود. بر حسب میزان کبودی، دوران بهبودی از چند روز تا چند هفته متغیر است.
وقتی نقطهای از بدن کبود میشود، نباید به هیچ عنوان آن را کشید، یا ماساژ داد، یا گرم کرد.
بهترین راه حل برای برطرف کردن کبودی، گذاشتن یخ روی محل و استراحت دو تا سه روزه است. در موارد شدیدتر باید به پزشک مراجعه کرد.
کشیدگی عضلات
این آسیب به زمانی گفته میشود که ماهیچه بیش از حد کشیده شود و در نتیجه دچار التهاب گردد. بر خلاف کوفتگی، درد ناشی از کشیدگی عضلات در حین تمرین شروع میشود. یخ و استراحت کامل برای چند روز، درمان کشیدگی عضله است.
پارگی ماهیچه
وقتی ماهیچه بیش از حد توان کشیده شود، ممکن است برخی از فیبرهای آن پاره شده و فرد دچار پارگی ماهیچه شود. بهتر است در این شرایط به پزشک مراجعه کنید.
چگونه آسیب ورزشی را درمان کنیم؟
درمان آسیبهای ورزشی در سه کلمه «استراحت»، «یخ» و «کمپرس» خلاصه میشود.
استراحت به شما کمک میکند دچار آسیب جدید و خونریزی نشوید.
یخ سبب فروکش کردن التهاب میشود و درد را ساکت میکند.
کمپرس هم مانع از کبودی میشود.
یخ تنها میتواند برای 10 دقیقه رگهای خونی را سفت کند، اما بعد از این مدت، محل آسیب دیده ورم میکند. بهتر است ابتدا برای 10 دقیقه یخ را روی محل بگذارید. بعد 10 دقیقه به آن استراحت دهید و بعد مجددا برای یک تا دو ساعت این کار را تکرار کنید.
در نهایت به کمک باند کمپرس، محل را ببندید تا خون در نواحی اطراف پخش نشود.
در روزهای بعد برای جلوگیری از خونمردگی و ورم، استفاده از یخ را ادامه دهید، اما میتوانید به جای 10 دقیقه، مدت آن را 30 دقیقه کنید.
ترجمه: محمدرضا علیزاده
منبع: Journal de Montreal
محمد جواد دیلم
مربی بدنساز تیم فوتبال kärra kif در سوئد
Physical Fitness Football Coach for Kärra KIF
همکاری با آموزش و پرورش در کشور سوئد
Sports Teacher For Elementary and High School in Sweden
نماینده رسمی دانشگاه FBSTI در سوئیس،سوئد و ایران
Salens Agent for FBSTI (F&B Service Training International)
1)سوابق تحقیقاتی و پژوهشی:
>بررسی تاثیر یکدوره مسابقه کاراته سبکهای آزاد بر میزان ترشح تستسترون و کورتیزول بزاقی و خلق و خو
>بررسی تاثیر یک دوره بی تمرینی بر سیستم ایمنی کاراته کاران
>بررسی تاثیر یک دوره 21 روزه افزایش شدت تمرین بر غلظت تستسترون و کورتیزول و خلق و خوی کشتی گیران نوجوان تیم ملی
>بررسی تاثیر ارزشهای شخصی مدیران ورزشی بر نحوه عملکرد و تصمیم گیری آنان
2) سوابق کاری:
>کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی
>عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
>ریاست امور پژوهشی و تحقیقاتی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش واحد دانشگاهی علی آباد کتول
>مدیریت پایگاه قهرمانی استان گلستان>همکاری با دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول
>همکاری با دانشگاه پیام نور گرگان
>همکاری با دانشگاه آزاد واحد گرگان
>همکاری با دانشگاه آزاد واحد بندرگز
3) تدریس دروس:
>علم تمرین،فیزیولوژی ورزش،بهداشت،فیزیولوژی انسان،آمادگی جسمانی،ژیمناستیک،بدمینتون و هندبال
4) سوابق مربیگری:
>مربی بدنساز تیم ملی کشتی ایران در رده نوجوانان از سال 1388- 1384
>مربی بدنساز تیم کشتی آزاد استان گلستان 1386
>مربی بدنساز تیم کاراته دانشگاه آزاد واحد علی آباد کتول در لیگ برتر کاراته1388-1387
>مربی بدنساز تیم فوتبال فجر در لیگ یک کشور در سال 1383
5) کارتهای مربیگری:
آمادگی جسمانی
ایروبیک
ژیمناستیک
هندبال
بسکتبال
والیبال
بدمینتون
پرورش اندام
دو و میدانی
شنا